Alle druiven komen uit de familie Vitaceae. Toch is het in de lagere subclassificaties waar de overkoepelende kenmerken en onderscheidingen van de druiven aanleiding geven tot hun verschillende toepassingen, waardoor sommige druiven superieur zijn voor het maken van wijn en andere voor sappig kauwen op een hete zomerdag.

De fundamentele kenmerkende verschillen tussen tafeldruiven en wijndruiven zijn dat tafeldruiven, ondanks hun dunnere schil, steviger zijn vanwege hun hogere verhouding vruchtvlees (“pulp”) tot sap. Ze zijn economisch beter, omdat ze beter van het veld naar de winkel kunnen reizen, en ze worden vaak gekweekt voor pitloosheid. Tafeldruiven bevatten minder zuur en minder suiker dan wijndruiven, hoewel ze nog steeds zoet smaken als ze puur worden gegeten.

Wijndruiven daarentegen hebben een dikke schil en veel suikerhoudend sap van binnen. Ze reizen niet of zijn niet goed houdbaar, hoewel er bijna niets dichter bij de hemel is dan een gedroogde, rozijnen druif die rechtstreeks van de wijnstok wordt gegeten! Wijndruiven hebben een dunne schil, en hun hoge suikergehalte leidt tot een robuuste gisting en een hoger alcoholgehalte. Daarentegen leidt het lage suikergehalte van tafeldruiven tot minder smaakvolle, minder robuuste wijn die niet goed bewaart.

Van de 10.000 druivensoorten zijn er 4020 unieke druivensoorten bekend waar wijn van gemaakt wordt.Tel daarbij op dat wijn ook vaak van meerdere druivensoorten wordt gemaakt en je komt op ontelbare mogelijkheden. Toch worden er op 50% van alle wijngaarden wereldwijd maar 33 verschillende soorten druiven geteeld. Daarvan is de meest aangeplante druif de Sultanina. Daar wordt alleen niet heel veel wijn van gemaakt. De meeste eindigen, je raadt het misschien al, als rozijn. Hieronder hebben al de nodige voor u beschreven!